Balinees adventures

Bali was heel iets anders dan Australië, dat is een ding wat zeker is, hoe ik Bali verder moet omschrijven vind ik moeilijk, want het is eigenlijk alles tegelijk. Ik wil vooral intens zeggen. Het is er warm, met een hoge luchtvochtigheid, het is er druk, er zijn veel mensen op straat, bijna iedereen rijdt op een scooter of in een taxi rond, overal liggen offers op straat, honden, katten en kippen lopen er ook veel rond, soms zie je een rat en veel mensen die je aanklampen of je een massage wilt of misschien toch even in hun winkeltje wil kijken of anders in die van hun ´friend´. 

Bali ziet er heel anders uit dan ik gewent ben van Australië, zo ziet het er veel ouder uit, in de zin van er is meer geschiedenis. Een meerderheid van de bevolking is Hindoe, waardoor je overal grote tempels ziet, maar ook kleine tempels in mensen hun tuin, gemaakt van het veelgebruikte lavasteen. De poorten aan het begin van een straat of voor een huis zijn gemaakt van hetzelfde lavasteen wat er erg indrukwekkend uitziet met afbeeldingen van goden en afschrikwekkende dieren. Verder staan er ook overal bomen met schitterende bloemen en ruikt het overal naar wierook van de offers.

De offers staan overal, bij voorkeur voor de ingang van het huis of winkel/stalletje. De offers zijn bakjes gemaakt van bananeblad en veel nietjes waarin bijvoorbeeld bloemen, rijst, wierrook of ander eten zit. Vaak wordt dit opgegeten door de honden, katten, kippen en mieren op straat. 

We begonnen onze reis in Kuta, wat het toeristisch hoogtepunt is. Ons idee was om daar vooral niet te lang te blijven. Dit hadden wij goed gedacht. Het was er erg druk vol met Australische vakantiegangers die er vooral komen om te drinken en vol met Balinezen die vooral geld proberen te verdienen aan de toerist. De zonsondergang aan het strand, de heerlijke eet-tentjes en de plaats waar we verbleven waren fantastisch, maar verder was het er rommelig, vol met wegopbrekingen, chaotisch en vies weer. 

Na Kuta besloten we naar het binnenland te gaan. We hadden een privé tour geregeld met een chauffeur die ons een paar tempels zou laten zien en wat we maar wilden om ons vervolgens af te zetten in Ubud. 
De tour was erg interessant omdat de chauffeur veel vertelde over Bali en de cultuur, ook bracht hij ons naar veel prachtige tempels op de meest schitterende plekjes. Maar onze chauffeur was er ook erg op gericht dat we geld uitgaven. Toen we hem vroegen of hij ons bij een simpele ´warung´ (klein eet-stalletje) af wilde zetten voor de lunch was dit natuurlijk geen probleem. Maar werden we vervolgens een berg opgereden en bij een sjiek restaurant afgezet met uitzicht op een dal en de vulkaan… En of we niet een dansvoorstelling wilden zien of souvenirs wilden kopen, of, of, of. 

Hoe dan ook, wij vonden even verderop onze ´warung´, waar ter plekke een Nasi Goreng voor ons in elkaar gewokt, samen met duizend vliegen. Maar lekker! En ook met uitzicht op de vulkaan ;)

Na onze rondrit kwamen we weer aan bij een zogenaamde ´home-stay´, dit is vergelijkbaar met een ´Bed & Breakfast´, je verblijft bij een Balineze familie in hun huisjes of kamers. En dan krijg je papaya en mango, en banana pancakes als ontbijd. Telkens troffen we erg gastvrije en vriendelijke families, erg fijn. 

Na in Ubud de heilige aapjes en alle straten gezien te hebben, maar ook bij ieder eet-tentje de Nasi Goreng en Nasi Kampur geprobeerd te hebben gingen we naar de kust. Daar vonden we het mooiste strand van heel Bali, maar was Padang Bai verder geen succes. De homestay waar we in verbleven zat vol met katten en onvriendelijke mensen en tot overmaat van ramp vonden we ook nog bedbugs en een vette kakkelak in onze kamer die avond. Ook andere accomodatie zag er niet geweldig uit en de recenties hiervan waren ook zeer matig, we besloten het mooiste strand achter ons te laten en terug te keren naar Kuta in onze oude, vertrouwde homestay om onze laatste dagen op het strand te kunnen liggen en souvenirs in te kunnen slaan. 

Daarna was het tijd om terug naar Melbourne te vliegen, om te wachten op onze vlucht naar Italië en Nederland. Een lange 2 dagen met wachten en veel vliegen. En met gemengde gevoelens.. Blij om familie en vrienden weer te zien, blij om dat samen met mijn vriendje te doen, maar het is natuurlijk ook het einde van mijn, en later onze, grote reis naar de andere kant van de wereld… Europe: here we come!