Western Australia

Eindelijk weer wat actie met een trip door West Australie, oftewel WA. Vier maanden werken en wonen op dezelfde plek was wel weer genoeg, dus hup, in het vliegtuig!

Frieda kwam helemaal vanaf de andere kant van de wereld om me op te zoeken en we besloten om elkaar te onmoeten in Perth. Helemaal te gek om elkaar weer te zien na een jaar natuurlijk! We hebben de eerste dagen vooral in Perth rondgehangen (in een wat loesje hostel) om bij te kletsen en biertjes te drinken. Daarna besloten we om een campertje te huren en een roadtrip door het zuiden van WA te maken langs de kust helemaal tot Esperance en daarna door 'the outback' en 'bush' weer terug naar Perth. Een geweldige trip!! Zoveel moois gezien onderweg, en zoveel verschillende landschappen. De mooiste witte stranden met helder blauw water (iets te koud nog om te zwemmen helaas), ruige kustgebieden met veel rotsen en een wilde oceaan maar ook veel bossen en National Parks met wildlife! 

En we hadden wederom niet het aller nieuwste campertje aan de haak geslagen, dus dat kwam met de nodige fratsen. Het is grappig om te zien hoe mensen reageren op pech, ik zou zeggen 2 dames in nood: daar lopen de aussies wel warm voor, maar zo makkelijk ging dat nog niet. Een duwtje of 'jumpstart' was er niet bij toen ik heel even was vergeten de lichten te doven toen we walvissen gingen spotten (ja, ja, kan gebeuren toch... toch? toch?) Nou hielp het waarschijnlijk ook niet dat op de achterkant van ons campertje: 'childeren are like farts' stond, alhoewel een oude hippie het daar wel weer roerend mee eens was, en ook al wist hij niets van een versnellingsbak, hij keek er toch even naar (en moeder de vrouw alles giegelend vastlegde op camera). Want daar stonden we dan in the middle of nowhere met alleen een benzinepomp en cafeetje, (want laten we verstandig zijn en nu tanken, voordat de volgende benzinepomp er niet is) moer-vast in de 5e versnelling. Dan kom je dus niet zo ver. De plaatselijke bandenman was zojuist in de benzinepomp, die kon wel even kijken volgens een medewerker, maar hij zat wel net in een meeting.. Een kopje koffie later, en een duwtje van Frieda richting parkeerplaats, nog steeds geen banden-meneer en Frieda en de medewerster waren ook geen vrienden meer, gingen we er toch maar een telefoontje aan wagen naar de wegenwacht en verhuurbedrijf. Maar je raad het al: geen bereik. Dus stonden we wat voor de benzinepomp te drentelen en toch maar vragen of we even de telefoon mochten gebruiken. Maar gelukkig was daar Phil, the local, hij maakte een praatje met mij terwijl Frieda binnen was, en vroeg zoals altijd en iedereen, hoe gaat het, en waar kom je vandaan, dus ik stak mijn verhaal maar af over onze 5e versnelling en jawel, Phil zat al snel in ons campertje achter het stuur en zo gefixed! Even een testritje met Frieda en niets meer aan doen! Bedanken lukte maar matig, want hij wilde niets aannemen, niet dat we hem veel te bieden hadden naast de geimporteerde droge Groninger worst van Frieda of een koffietje.. Hij ging zelfs nog even een kilometertje achter ons aanrijden zodat we konden testen of ie het echt weer deed ('even 2 keer op de rem trappen, dan weet ik dat alles ok is'). en dat deden we. Onze held uit WA! 

Hierna konden we zonder al te veel problemen verder met ons rondje WA, waar we na alle nachten langs de kust weer het binnenland in gingen. Kwamen we zomaar uit bij een paar 'saltlakes' waar we nog even in gedobberd hebben (je verwacht het niet) bij Hyden, waar ook de enorme 'wave rock' te bewonderen is. 

Hoe meer landinwaarts we gingen, hoe meer wildlife we tegenkwamen, veel kangaroes, reptielen, muggen!! maar ook een heuse echidna! Zie de foto's!

Nadat we het campertje weer ingeleverd hadden zijn we weer terug naar Adelaide gevlogen, terug naar mijn Andrea, waar ook nog het nodige op het programma stond. Want we wilden zo veel mogelijk in de 3 weken dat Frieda in mijn Australie was doen! Zo gingen we los in de plaatselijke kroeg met mijn homies, gingen we koala's spotten, hiken, en nog een klein roadtripje naar Port Elliot, ten zuiden van Adelaide. Daar gingen we een surfen! Het was erg intens maar supergaaf! En jawel we hebben allemaal op ons surfbord gestaan (de een net iets stabieler dan de ander...) Daarna hebben we nog lekker rondgereden door de Fleurieu Peninsula en een wijntje geproefd in McLaren Vale wine region. In het laatste weekend dat Frieda er was zijn we naar het Wildlife park geweest naast in Adelaide, waar we de kangaroo en wallaby hebben gevoerd en 's avonds een kangaroo steak in de pan gegooid. Kortom the Aussie experience in 3 weken.

Helaas moest Frieda weer naar huis :( Dus heb ik die op Adelaide Aiport afgezet en ben ik 2 dagen later met mijn liefde naar Tasmanie gevlogen. Waar we ook al weer vanalles moois hebben gezien en beleefd. Snel meer!

Stay tuned guys.