Van alles en niets

Het is augustus en dat betekend dat ik ruim 9 maanden van huis ben... Time flies when you're having fun! Hele babies hadden geboren kunnen worden.. ik heb nog een paar maanden te gaan voordat mijn visum afloopt. Tijd dus om na te denken: wat nu?! En tijd heb ik veel, dus ik heb ongeveer een plan voor mijn laatste maanden.

Helaas is mijn plan om als verpleegkundige hier te werken in rook opgegaan (voor nu)... Al met al kost het te veel geld en tijd om me te gaan registreren in South Australia als verpleegkundige. En dan moet ik nog een baan vinden, dus het leek niet de moeite waard. ik heb besloten om een ander baantje te zoeken. Dat blijkt allemaal nog niet zo makkelijk, ik dacht namelijk om in een verzorgingshuis of schoonmaak te gaan werken, maar daar doen ze erg ingewikkeld over. Domweg omdat ik verpleegkunidge ben willen alle instellingen dat ik me registreer, ook al solliciteer ik een andere functie.. Ze willen me dan wel onder 'supervisie' plaatsen en ondertussen moet ik me dan registreren. En oh ja: ik zie dat je geen werk ervaring hebt in een verzorging- of verpleeghuis? Jawel, daar heb ik stage gelopen, oh ja, nou dan hebben we daar wel bewijs van nodig, want je moet wel eten hoe je ouderen moet behandelen en of ik wel ervaring heb met basiszorg. (....) Maar wat ik ook probeer ze vinden eigenlijk niets goed genoeg, dus helaas.. Ook geen verzorgingshuis voor Eef. Raare toenstanden want ik kom dagelijks nieuwe vacatures tegen voor verpleegkundigen, verzorgenden, carers, etc.

Mijn focus ligt dus buiten de zorg, maar dat schiet ook allemaal niet op, omdat het winter is, is het hier zeer rustig, dus geen casual jobs. Ik soliciteer maar rustig verder en laat overal mijn CV achter. Iedereen is heel vriendelijk maar ik hoor nauwelijks iets terug, zelfs geen afwijzingen. That's how we roll in Aussie.

Gelukkig heb ik mijn baantje in de hostel waar ik een hoop geld mee bespaar. Er zijn af en toe wat extratjes, zoals overgebleven eten en drinken. En laatst was er een gratis tour te vergeven. Ben, een tourleider die net zijn eigen 'tour-bedrijfje' was gestart ging een promotie video maken. Hij zocht 6 vrijwilligers om mee te doen en ik was precies op het juiste moment op de juiste plaats! Dus ik mocht mee met 'the four wheel drive tour'!

Het was een gekkenhuis, want er moesten natuurlijk wel wat spectaculaire beelden gemaakt worden. Dus we gingen alle speciale '4WD' paden af, waar wij gillend op de achterbank zaten. op een route zijn we bijna omgerold, (wat later bevestigd werd door onze chauffeur) maar we moesten en zouden per se die heuvel op. Dus we hebben het nog 3x geprobeerd, ik ben zeer benieuwd hoe de beelden van de achterbank eruit zien. Ik ben zelden zo bang geweest.

Verder gingen we langs een locale bierbrouwerij waar we alles uitgelegd kregen en een proeverij hadden. Tussendoor even langs moeders om wat borden en bestek te halen (haha). Om vervolgens een levensgevaarlijke hike te doen langs de kust (gelukkig hadden we een biertje op) inclusief alle boodschappen die we zojuist gehaald hadden bij de plaatselijke super. Lees: 4 tassen, 2 kratten (met borden, bestek) en een stapel handdoeken. Want we gingen ergens picknikken langs het water. Toen we aan het eind waren, moesten we een stukje terug en naar beneden, want het waaide nogal hard. De theorie van onze reisleider was dat we dan uit de wind zouden zitten(?). Nadat we een houten kruis beneden zagen, de cameraploeg enkele bezwaren had en wij liever wilden blijven leven, gingen we toch maar weer terug naar het strand om daar te gaan eten.. Eerlijk is eerlijk het was heel mooi, doch iets onhandig met 88 tassen.

Hoe dan ook de lunch op het strand, daarna de 4WD over het strand en terug door de heuvels van Adelaide waren spectaculair. Ik stuur de link als het filmpje klaar is (volgende week) (maar dat kan ook wel iets later worden, want het blijft Australia).

Ja. ja, ik beleef van alles en niets hier. Soms is het ook wel heel erg rustig en slaat de verveling een beetje toe. Ik ben zelfs aan het solliciteren op vrijwilliger baantjes, want 12 uur per week werken is heel weinig..

Gelukkig zijn hier veel fijne mensen om me heen, er is een soort van 'vaste groep' in de hostel van langverblijvers. En we verzinnen van alles om ons een beetje bezig te houden naast ons werk. Koken en eten is een van onze favorieten. We leren elkaars gerechten maken, echte italiaanse pasta, de heerlijkste aziatische 'hot-pots' en noodles, engelse Fish & chips en natuurlijk Hutspot met gehaktballen en jus. Maar dat houd automatisch in dat we allemaal een paar kilo erbij hebben.. Dus het sportseizoen is ook weer geopend. Het houd ons van de straat zullen we maar zeggen.

Ondertussen maak ik ook een hoop nieuwe vrienden omdat ik alle activiteiten in de hostel doe. Ik heb 5 collega-hostel-helpers, die allemaal aziatisch zijn, en ze vinden het (te) spannend om de activiteiten te doen. ik ook, maar je moet iets buiten je comfort-zone doen, right? Dus iedere donderdag sleep ik iedereen mee naar de kroeg voor 'pizza-night' (wat natuurlijk geen echte pizza is volgens mijn Italiaanse mede-backpacker) en probeer ik zondagavond iedereen over te halen voor onze spectaculaire pingpong-wedstrijd. Je maakt wat mee..

Gelukkig is Sam er ook altijd nog, die me af en toe komt redden uit de hostel. Zo hebben we samen 'the biggest rocking horse in the world' beklommen en zijn we afgelopen zondag naar een heuse Aussie rules Football game geweest. Spectaculair, maar verloren!

Gelukkig komt de lente er zo aan, het wordt weer wat warmer! Nu hebben we regelmatig regendagen en moet ik soms mijn handschoenen aan!! Maar er zijn ook al wat dagen dat het 20 graden is, heerlijk!

Hopelijk hebben jullie ook een fijne vakantie en blijft het nog heel lang zomer in Nederland!