Tassie

Na een lange dag reizen kwamen we aan in Hobart, waar we een hostel hadden geboekt, niet zo schoon en gezellig als we gewent waren in Adelaide, maar het was ok en de mensen vriendelijk. Na een nacht slapen gingen we Hobart verkennen, een leuk klein havenstadje met veel mooie uitzichten. Ook kwamen we er al snel achter dat het leven op Tasmanie niet heel goedkoop ging worden en de zo hoog aangeschreven ´fish and chips´ niet heel bijzonder was voor de prijs. 
We besloten om uit Hobart weg te gaan en de National Parks te gaan bekijken en vooral wildlife spotten! We zijn op zoek gegaan naar een huur-camper en een kaart van Tasmanie en op de bonne fooi vertrokken uit THobart. Beste keus ooit, want wat was het mooi!

Vanuit Hobart zijn we eerst naar het zuiden gegaan richting Port Arthur, want daar was het voormalige gevangenis, want nu een museum is, waar we graag een kijkje wilden nemen. Vroeger werd Australië als een grote gevangenis gebruikt voor veel Europese ciminelen en ik heb me laten vertellen dat de allergrootste criminelen naar Tasmanie gingen, op een eiland ver weg, waar ze niet konden ontsnappen. Daar moesten ze hard werken, zo moesten ze kilometers land ontbossen, zodat het land gebruikt kon worden voor andere doeleinden…
De weg naar het zuiden was ruig en er woonden niet erg veel mensen. Zoals iedere avond probeerden we om kampeer plekje te vinden, op een camping of ergens op een parkeerplaats of verlaten plekje. In principe is wildkamperen illegaal maar ik had ook nog nooit problemen gehad als we het wel deden, sterker nog, politie en beveiliging begroetten ons vriendelijk en liepen door. Dus aangezien dat de goedkoopste manier was draaide het daar vaak op uit, tenzij we echt wel weer eens moesten douchen of een telefoon op moesten laden. 
Zo ook hier, waar we langs de kant van het water stonden, niemand tot last, klapstoeltjes uitgeklapt, beetje eten maken, wijntje erbij en klaar. Toen we zaten te eten en naar alle vogels zaten te kijken zagen we opeens een pijlstaartrog naar de oppervlakte komen! Geen idee wat hij precies aan het doen was maar wij vonden het nogal spectaculair. 

De dagen erna zijn we via de Oostkust richting het noorden gereden, langs verschillende national parks, waar we hebben rondgereden en gewandeld, met werkelijk schitterende uitzichten en kustlijnen. Aan het noorden van de oostkust kwamen we uit bij de beroemde Bay of Fires waar we ook een nacht (tussen de wallybies) hebben gekampeerd. Ze noemen dit The Bay of Fires omdat de rotsen die aan de zee grenzen roodgekleurd zijn, wederom verschrikkelijk mooi. Vervolgens zijn we verder richting de noordkust gereden. Onderweg maakten we een korte stop bij de  ´Toerist Information´ van Scottsdale om te informeren of er een (gratis) camping in de buurt was en om een vervolgroute uit te stippelen. We raakten aan de praat met één van de dames die heel veel te vertellen had over de regio en zichzelf, toen ik op het idee kwam haar te vragen naar het vogelbekdier, ons ultieme, onmogelijke wildlife spot! Misschien wist zij waar we er één konden zien? 
Tot onze grote verbazing wist ze wel een plekje net buiten het dorp waar er maar liefst twee woonden. In een weiland met een paar stieren was een dam aangelegd en daar zwom er altijd eentje rond, en er was nog een weiland naast met ook een dam waar de ander leefde. Na ons bezoek zijn we natuurlijk onmiddelijk opzoek gegaan naar deze plek en vonden het al snel. En jawel, na even wachten zagen we het beestje rondzwemmen, eerst veel onder water (volg de luchtbellen), maar na veel geduld kwam hij steeds meer boven en hebben we prachtige foto´s kunnen maken van toch heel dichtbij! We konden ons geluk niet op, het is zeer uniek om als toerist zomaar een vogelbekdier te zien!! 

Na deze fantastiche ontdekking zijn we op zoek gegaan naar een camping om eens even alle foto´s veilig te stellen en toch ook om ons even te (warm!) te douchen. We stonden op een camping aan de zee, in Bridport, wat geweldig was! Helaas was het weer niet geweldig dus moesten we veel onderdak zitten. 

Na onze stop in Bridport gingen we richting Launceston om voedsel in te slaan voor de komende week, zodat we veel tijd in de National Parks konden doorbrengen (zonder al te veel voorzieningen).
Nu wat meer het binnenland en dus het gebergte in, met prachtige ruige landschappen, meren en veel meer wildlife. Hier was het veel rustiger dan de populaire oostkust en stonden we wat vaker alleen, waardoor we ook veel meer verschillende beestjes hebben kunnen zien. Veel wombats (ook met jongen!), Wallybies, mischien een Tasmanian Devil (iets zwarts in de verte), echidna´s, een quoll en possums maar ook prachtige papegaaien, grote Atlantische meeuwen, pelikanen en andere (zee)vogels.

Uiteindelijk kwamen we uit in Cradle Mountain NP, met de voor ons indrukwekenste landschappen. Het weer zat wederom niet mee, maar (gelukkig) besloten we wel een hike te maken, wat prachtig was! Hier hebben we heel veel wombats rond zien lopen en een paar echidna´s. Het was prachtig!

Na onze 10 daagse rondreis op Tasmanie, zijn we nog een week in Hobart gebleven en vervolgens nog een week in Launceston, waar we vooral veel gewandeld hebben en op huizenjacht (in Groningen) zijn geweest, de reis raakt op z´n eind, back to reality! 
Tot we helemaal zat waren van de kou en de regen en besloten voor onze laatste 2 weken een warme bestemming te zoeken. Het werd Bali, waar we goedkoop naartoe konden en waar het warm was!