Hawai'i

Hawai'i is een bijzondere plaats, in al zijn opzichten. De natuur, de mensen, de geologie, de logestiek, de toeristen, de dorpjes, om nog maar te zwijgen over de zonsondergangen. Mijn conclusie zal ik alvast verklappen, het is geen paradijs, het is wel erg mooi, divers en bijzonder. 

Zo zat ik vanmorgen te wachten op mijn vlucht terug naar Honolulu (ik zat op een ander eiland) wordt hij 10 minuten voor vertrek geanuleerd... Het bleef ook al zo leeg voor de gate.. Iedereen weer terug naar de balie, waar een grote rij mensen rustig op hun beurt staat te wachten (het duurde minstens anderhalf uur voordat de eerste uit zijn vel sprong). Vervolgens wordt iedereen 1 voor 1 verteld wat er aan de hand is en dat er geen vluchten meer richting Honolulu gaan vandaag. Iets omroepen was ook een optie geweest denk ik. (Ik vlieg morgen om 8.15 uur richting Australie, dus de paniek bij mij was groot). Toen ik aan de beurt was, was er nog een kleine kans dat er een vliegtuig gestuurd zou worden, om ons toch naar Honolulu te vliegen. ' wacht hier maar even, we worden zo terug gebeld' 'hoelang moet ik wachten dan?' 'oh 10 minuutjes ofzo'. Ik ben toch maar naar een andere maatschappij gelopen om te checken of zij nog vluchten hadden die dag. Er werd in de rij nogal paniek gezaaid met telefoontjes naar andere maatschappijen die zeiden dat er nog maar 3 plaatsen beschikbaar waren... Bij de balie bleek dat mee te vallen, maar: 'je kunt beter online booken, hier moet je een toeslag betalen' 'ok, kan ik hier ergens gebruik maken van een computer met internet?' 'Nee' 'Is er ergens wifi?' 'Nee' 'Nou dan moet ik hier dus booken' 'Ja maar het is hier veel duurder!!' 'ow dus ik moet eerst weer naar downtown Hilo om een internetcafe te zoeken? Dan ben ik $40 en een half uur verder. Hoeveel is de toeslag?' '$35, maar dat heb je dus niet als je online boekt' ........... Goed, ticket geregeld (idd veel te duur..) Wordt ik heel vriendelijk geholpen bij het inchecken, maar wordt er ook even gezegd dat ik natuurlijk sowieso veel beter bij hun had kunnen booken, maar ja, de mensen willen goedkoop, en dit is wat er gebeurd.. (eignelijk was het mijn eigen schuld) Goed, op naar een hele dag rondhangen op een mini-vliegveld!

En dit is precies hoe Hawai'i is, rommelig maar gezellig, ongeorganiseerd, iedereen doet z'n eigen ding en als toerist wordt je niet altijd even fijn behandeld.

Veel mensen hier schijnen geen baan te hebben, waardoor de verveling en verloedering waarschijnlijk toeslaat. Mijn eerste week heb ik in Waikiki en op het eiland O'ahu doorgebracht. Erg toeristisch natuurlijk, maar ook heel gezellig en het eiland is heel mooi! De locals spelen hier op hun ukulele, de zonsondergangen zijn adembenemend, het ene strans is nog mooier dan het andere en vooral het snorkelen is hier ge-wel-dig. Maar als je hier 's avond uit gaat of op straat rondloopt zie je veel prostitutie, daklozen/zwervers die al dan niet aan de drugs zijn. Ik heb niet echt nare dingen meegemaakt, maar echt prettig voelt het ook niet. Maar we zijn ook wel uitgemaakt voor m*therf*ckers als we geen kleingeld hadden weg te geven of liever op de bus wachten ipv een taxi te nemen... En aan de andere kant heb ik superleuke gesprekken gehad met de 'locals' en willen ze je graag dingen vertellen. 

Op O'ahu verbleef ik ook in een hostel, vlakbij het strand. Heerlijk! Meteen veel mensen ontmoet en de hostel organiseerde zelf tours over het eiland. Ik ben 2x meegeweest naar de 'north-shore' van het eiland waar we langs verschillende stranden zijn geweest, de beroemde surfcompetitie in actie zagen (de beroemde pipe-line!!) en jawel echte sea-turtles hebben gezien! Jeej! Waar ik me nogal over verbaasde is dat er een vette snelweg midden op O'ahu ligt die we eers over moesten richting het noorden.. Tot zover het idilische Hawai'i ;)

Verder hebben we Dimond Head opgewandeld (een krater) met geweldig uitzicht over Waikiki + oceaan. Verder heb ik nog gemeet met Harm uit NL, woont in Honolulu, die ik verder niet kende, maar Jessica (vriendinnetje) wel en zodoende ik nu ook. Die me mee nam snorkelen in Hanauma Bay. Dat was geweldig!!! Hanauma Bay ziet er opzich al spectaculair uit maar het heeft ook een coraal-rif waar veel mooie tropische vissen rondzwemmen. Super cool!! De meest waanzinige vissen komen voorbij met de meest geweldige kleuren! Ik ben er later die week nog een keer naartoe gegaan :)

Na Waikiki ben ik naar Hilo gevlogen, wat op 'The Big Island' ligt. Meteen heel anders. Veel natter, veel tropischer. De meneer bij het de balie had me bij de nooduitgang gezet (meer ruimte) aan de kant waar ik Hilo kon zien, omdat we het zo goed met elkaar konden vinden (??) (om 7 uur 's ochtends?) Hoe dan ook, goeie zet want de aankomst was spectaculair. De 2 vulkanen kon ik goed zien vanuit het raampje bij de nooduitgang! (ik hoefde overigens niet in actie te komen ;)

Want ik wilde graag naar The big island om de actieve vulkaan te zien... Ook in Hilo was het gezellig in de hostel, veel Duitsers, dus nadat ik wat indruk had gemaakt met mijn duits mocht ik met ze mee op pad in hun gehuurde auto, yes! We hebben 2 dagen rondgereden om zo veel mogelijk te zien. Zo zijn we naar een 'black-sand-beach' geweest, waar het zand hele kleine lava-deeltjes zijn en dus pikzwart, heel cool! En hier waren heul veul sea-turtles aan het surfen, eten en in comateuze toestand op het strand (na een dag surfen, chillen ze op het strand). Jeej! Verder zijn we nog naar het zuidelijkste punt van Hawai'i en dus de USA gereden en hebben we nog wat gesnorkeld aan de westkust. Weer te gek!

De volgende dag regende het dat het goot (het goot nog meer dan dat het regende), want trouwens meer regel dan uitzondering is in Hilo. Het hoost er iedere dag, zon is een luxe, maar het is wel lekker warm. Maar goed, we wilden toch naar Volcanoes National Park om wat vulkanen, kraters en magma te bewonderen. We zaten wel wat krap in de tijd dus zijn we wederom als een stel aziaten door het park gecrossed, als iemand een foto wilde maken keihard stop roepen, raampje open (het regende te hard om uit te stappen) foto maken en verder, haha. We zijn nog wel even bij een museum (super interessant!!!!) en een stomende krater gestopt want dat is toch wel heel bijzonder...

Iedereen in de hostel was eigenlijk met hetelfde doel daar: voor de actieve vulkaan en om lava te zien. Dat kan alleen met een guide en dus een georganiseerde tour. Alles zat natuurlijk propvol, maar omdat we intotaal met 9 mensen waren toch geprobeerd of we niet op Christmas-eve konden gaan. Na veel ge-heen en weer gingen ze akkoord! Dus wij gingen hiken om half 4 's middags om de lava bij daglicht te zien, maar ook na zonsondergang! Het was te gek! Het voelde een beetje als een gevecht tegen de elementen, want het weer was slecht. Dus gewapend met poncho's en wandelstokken gingen we hiken over de magma (gestolde lava) op zoek naar 'flowing lava'. Het was echt een hele ervaring, we liepen over een soort ruig maanlandschap, niets dan magma, door de regen, de wind, de hitte! Iedereen was super excited dat was heel grappig. Na een wandeling van 2,5 uur zagen we eindelijk iets oranjes!!! Flowing lava! Dat opbobbelde tussen het magma. Zo cool! Ik denk dat ik wel 100 foto's heb gemaakt.. Niet overdreven. We bleven tot na zonsondergang, dus het werd steeds mooier. De guides hadden marshmellows meegenomen die we aan onze wandelstokken konden roosteren, haha! Het was wel erg heet, dus dat roosteren koste wel wat doorzettingsvermogen (en een lange stok). Verder hebben we als een stel kinderen met stokken in de lava gepoerd en de gekste foto's gemaakt (tussen de buien door). Het was echt te gek!! Vervolgens moesten we in het donker weer terug hiken met onze zaklampjes, wat ook wel weer iets had. Al met al geen gekke Christmas Eve!!! De volgende dag kregen we overigens een kerstdiner van de hostel, erg gezellig, en hebben we de hele dag films gekeken, net echt! (maar dan zonder kerstgevoel, want dat heb ik hier echt 0).

Verder hebben we ook in en om Hilo rondgelopen, wat ook weer een interessante plek was. Hilo is namelijk 2 keer getroffen door een Tsunami. Het interessante is hoe ze daarmee om gaan. Toen ik aankwam op Hilo Airport kwam een taxi van de hostel me halen, met een super aardige chauffeur, en deze chauffeur was echt goed voorbereid. Hij vertelde me over de 2 Tsunami's terwijl hij oude foto's uit z'n dashbordkastje haalde om aan me te laten zien, en ondertussen alles aanwees wat waar was gebeurd. 

In 1949 was de eerste, die de hele kustlijn overspoelde en alles wegvaagde wat daar stond. Vervolgens hebben ze alles weer opgebouwd. De 2e was ergens rond 1960, de opnieuw alles aan de kust verwoeste. Daarna hebben ze niets meer opgebouwd aan de kustlijn, maar een muur in de Bay gebouwd... Die muur komt ongeveer 1 meter boven zeeniveau uit.. En alle golven klappen er gewoon overheen, zelfs als er geen Tsunami is.. Een bijzondere aanpak. Ik zei nog dat ze eens met Nederland moesten bellen over hoe wij omgaan met water, maar goed, alles op z'n Hawai'iaans. 

Toen ik de volgende dag rondliep was de weg langs de kade afgesloten, dat vonden wij reden genoeg om er even over te lopen (a la autoloze zondag). Er was vanalles op de weg gespoeld en de golven waren nog steeds heel erg hoog. Ik vreesde heel even een Tsunami, maar alle locals zaten gezellig op hun auto naar de golven te kijken, dus dat leek me wel een goed teken. Verderop, een paar mile uit Hilo waren de golven pas echt CRAZY! Ik weet niet hoeveel meter (het komt ook helemaal niet uit in de foto's die ik heb gemaakt) maar het was echt hoog en wild. Ik heb even geinformeerd bij de locale bierdrinkende surfers, die vertelden me dat het de tijd van het jaar was, dit gebeurde altijd een keer in de winter. Het was de zogenaamde 'east swell'. Duuusss. Er waren maar 2 surfers die het aandurfden, en dat zegt wel iets geloof ik. 

Goed, ik heb nog veel meer te vertellen, maar mijn tijd zit erop. ik moet weer ouderwets internet-tijd kopen, want helaas mijn laptop is even stuk... (fuuuu...) Daarom ook even geen foto's (en ze zijn juist zo mooi nu!!!!) maar volgen later.

Ook mijn tijd in Hawai'i en The States zit erop (huilen!) want morgen vlieg ik naar Adelaide, Australia!!! ik heb er heel veel zin in, ik ga eerst naar een reisvriendinnetje in Adelaide, waar ik oud&nieuw vier en mijn 'stuff' even moet 'organisen'. Want ik kan niet wachten om ergens aan het werk te gaan, even weer nuttig zijn, even weer wat geld verdienen, en misschien wel even geen hostel.. Ik ben een beetje verwend na mijn verblijf in een echt huis in San Francisco, want nu dien ik me weer aan 150 huisregels, quiet-times en aan dat soort dingen te houden. Het voelt af en toe wel een beetje alof ik een kleuter ben. Maar goed, we gaan het meemaken hoe het Down Under is :D 

ik hoop dat iedereen een fijne kerst heeft gehad en ik wens iedereen een heel gelukkig, liefdevol, gezond en vooral avontuurlijk 2013. Dat al jullie wensen uit mogen komen!